Op de fiets naar Vleuten

In de jaren 70 werd er in Vleuten (zover ik mij kan herinneren) een (club)criterium verreden. De wedstrijd maakte deel uit van de clubcompetitie waar ik aan meedeed. Lekker dicht bij huis. Daar kon ik op de fiets heen. Had mijn vader ook weer eens een vrije dag. Als renner uit de regio was ik moreel verplicht om te gaan voor een goede klassering. In dit kader bracht mijn vader mij op het idee om het parcours vooraf te verkennen. En dan niet een uurtje voor de start, maar regelmatig op de fiets naar Vleuten tuffen en het rondje meerdere malen afleggen! Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg mijn vader zo gek, om met zijn Opel Kadet mee te gaan. Ik op de fiets er heen. We hadden samen een plan bedacht. Pa in de auto voor mij uit laten rijden en ik sprinten naar de bumper, af laten zakken en weer sprinten naar de bumper. Tot ik erg gek van werd. Intervallen dus! Een tweede trainingsoefening die wij deden was: op de bumper rijden voor de bocht. Mijn Pa gaf in de bocht gas waardoor ik in de bocht moest lossen. Na de bocht weer aanzetten en het gat naar de Opel Kadet dichtrijden.  Het parcours had eigenlijk maar vier scherpe bochten. Prima oefeningen om deze bochten feilloos te leren nemen. De laatste bocht die uitkwam langs het spoor was lastig te nemen. Sneed je de bocht niet goed aan dan belandde je in de bosjes of de haag langs de kant van de weg. Een deel van het parcours liep langs het spoor. Nabij het voormalig Station Vleuten? Alle inspanningen werden beloond. Ik reed naar een keurige derde plek!

René Lamphen
About the Author
Ondernemer| Wielrennen | Koersfiets, Mountainbikre
& fixed-Gear|Zwitserland| Utrecht| Col du ALS