Toen ik 11 was!
Mijn moeder was net overleden. Het verlies deed pijn. Om het verlies te verwerken stapte ik op mijn schoolfiets en reed zo hard als ik kon rondjes door de straten bij ons in de buurt. Mijn handen op het midden van het stuur. De ellebogen op 90 graden en met mijn neus op het stuur. Gestroomlijnd om minder wind te vangen.
Ik deed Jan Janssen na (een Nederlands voormalig beroepswielrenner). Hij was als wielrenner actief van 1962 tot 1973. Hij won de ronde van Frankrijk in 1968.
In de zomer van 1966 kwam ik in aanraking met het wielrennen. Mijn vader leende een oude "expresse" racefiets voor mij. Kwam uit België werd er gezegd. De fiets was eigenlijk te groot. Maar er zat in ieder geval een echt racestuur op. Ik moest er wel zuinig mee zijn. In de winter van 1966 werd ik lid van de Volharding in Utrecht. Mijn eerste koers op de geleende fiets was een crosswedstrijd. In de buurt van de "Wilgenplas"
Spek glad, sneeuw en ijs! Wat was ik nerveus!
De start was niet best. Crossen is heel iets anders dan rondjes rijden in de straten rond ons huis! Er moest toch wel veel gelopen worden door het zand. Ik had daar voordeel bij. Uiteindelijk werd ik derde! Apetrots met mijn eerste medaille.
Het jaar daarop heeft mijn vader in Hank een nieuwe racefiets gekocht. Met een adspiranten verzet en tubes! 250 gulden! Wat een geld! Nu moest ik wel hard gaan trainen om die fiets " terug te verdienen." Wielrennen had mij te pakken!
René
About the Author
René Lamphen
Ondernemer| Wielrennen | Koersfiets, Mountainbike & fixed-Gear|Zwitserland| Utrecht| Col du ALS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten